Καθὼς ἑτοιμάζεις τὸ πρωινό σου, νὰ σκέφτεσαι τοὺς ἄλλους.
Μὴν ξεχνᾶς νὰ ταΐζῃς τὰ περιστέρια.
Ὅταν πολέμους ξεκινᾶς, νὰ σκέφτεσαι τοὺς ἄλλους.
Μὴν ξεχνᾶς ὅσους λαχταροῦν τὴν εἰρήνη.
Ὅταν πληρώνεις τὸ νερό, νὰ σκέφτεσαι τοὺς ἄλλους.
Ἐκείνους ποὺ μόνο τὰ σύννεφα ἔχουν νὰ τοὺς θηλάσουν.
Ὅταν γυρνᾶς στὸ σπιτικό σου, νὰ σκέφτεσαι τοὺς ἄλλους.
Μὴν ξεχνᾶς ὅσους ζοῦν σὲ ἀντίσκηνα.
Ὅταν τὰ ἀστέρια μετρᾶς πρὶν κοιμηθεῖς, νὰ σκέφτεσαι τοὺς ἄλλους.
Ἐκείνους ποὺ δὲν ἔχουνε ποῦ νὰ πλαγιάσουν.
Ὅταν ἐλεύθερα μιλᾶς, νὰ σκέφτεσαι τοὺς ἄλλους.
Ἐκείνους ποὺ δὲν τοὺς ἀφήνουν νὰ μιλήσουν.
Καὶ καθὼς σκέφτεσαι ἐκείνους τοὺς ἄλλους,
στὸν ἑαυτό σου γύρισε καὶ πές:
«Ἂχ καὶ νὰ ἤμουν ἕνα κερὶ στὸ σκοτάδι».