Ένας μικρός Σεπτέμβρης, βάζει τα κλάματα που στο σχολειό τον πάνε, να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα, με τ' άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
Πρωτάκι σκολιαρούδι
του κλέβουν το τραγούδι...
ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΣΠΑΤΑΛΗΣΑΜΕ ΖΩΝΤΑΣ...
1 σχόλιο:
...παντού θα αναγνώριζα την οξειά, το βιόνι..
Δημοσίευση σχολίου