Είναι η μικρή ιστορία δυό φίλων που περπατούσαν σε μια παραλία.
Κάποια στιγμή διαφώνησαν και ο ένας απ΄τους δυό έδωσε χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, ο πονεμένος, χωρίς να πει τίποτα στον φίλο του που τον χτύπησε, έσκυψε και έγραψε στην άμμο: ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν ένα όμορφο σημείο και αποφάσισαν να κολυμπήσουν.
Όμως αυτός που είχε φάει το χαστούκι, δεν ήξερε καλό μπάνιο και ίσως πνιγόταν, αν δεν πήγαινε ο φίλος του να τον σώσει.
Όταν συνήλθε χωρίς τίποτα να πει σκάλισε πάνω σε έναν βράχο: ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει μα στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή τον ρώτησε: "Οταν σε χτύπησα δεν μου είπες τίποτα, αλλά έγραψες κάτι πάνω στην άμμο και τώρα που παραλίγο να πνιγείς πάλι δεν είπες τίποτα μα σκάλισες κάτι πάνω στον βράχο. Γιατί;"
Ο άλλος φίλος του απάντησε: "Οταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην αμμουδιά, όπου η θάλασσα της συγνώμης μπορεί να το σβήσει, αλλά όταν κάποιος σου κάνει κάτι καλό πρέπει να σμιλεύεις την πέτρα, όπου καμμιά θάλασσα δεν μπορεί να το σβήσει".