Δεν είναι τα χρόνια που σε βαραίνουν αυτά που κάνουν τα κύτταρά σου να σαπίζουν,είναι η λήθη, η απώλεια της παιδικής ειλικρίνειας, του εφηβικού ενθουσιασμού του νεανικού πάθους, των ονείρων...Δεν είναι η κούραση,
είναι οι πληγές που έκλεισαν και δε σε καίνε πια...
Δεν είναι το τετριμμένο της κάθε μέρας,
είναι το ανώφελο της ψυχής και της ύπαρξης...
Δεν είναι ρυτίδες αυτές οι χαρακιές στο πρόσωπό σου,
είναι τα πρέπει που φώλιασαν στην επιδερμίδα...
Δεν είναι τα γηρατειά που σε γερνάνε.
είναι η έλλειψη αγάπης...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου