ΠΕΤΩΝΤΑΣ...

Των φτερών τη λαχτάρα την άκρατη
στα ξένα πρωτογνώρισα, στη Ρώμη…
Ω βύθισμα στης αύρας την αφράτη
βουή, ιεροί της λευτεριάς μου δρόμοι!

Ποτέ η καρδιά δεν ήταν γεμάτη.
Και την καρδιά μου την γιόμιζε ακόμη,
πόκραξα αιφνίδια από την κορφή της: “Να τη
η Ελλάδα, της χαράς το σταυροδρόμι!

“Εκεί φέρε με, εκεί! Στα φωτονήσια
κυβέρνα την ορμή την ελυμπίσια,
σύντροφε, στο διαμάντι της ημέρας!

“Μονοχέρι, σαϊτα κι ολόϊσα,
κει που τα πρώτα γέλια μου ανάβρυσα!”
Μα τα λόγια μου θέριζεν ο αγέρας…

Α. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ...