ΤΟ ΒΑΠΟΡΙ...

Νάναι ως νάχης φύγει- με τους ανέμους- καβάλα
στο άτι της σιγής κι' όλα να πάης
και vάv' πολλά καράβια, πολλή θάλασσα- μεγάλα
σύγνεφα πάνω- οι άνθρωποι κι' ο Μάης.

Κι' εντός μου εμένα να βρυχιέται- όλο να τρέμει-
βαρύ ένα βαπόρι και κατόπι
πάλι εσύ κι' ο Μάης κι' οι ανέμοι
κι' έπειτα πάλιν οι ανθρώποι, οι ανθρώποι.

Και νάναι όλα απ' ό,τι φεύγει-και δε μένει-
σε μια πόλη ακατοίκητη, κι' εντός μου
ακυβέρνητο, όλο να σε πηγαίνει το καράβι
έξω απ' την τρικυμία τούτου κόσμου.

Γ. ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ